ای عزیز، اگر می‌دانی زهی سعادت وگرنه! بیاد آور!

من نمی‌دانم که آیا تو می‌دانی در پیشگاه خداوند و دوستانت پیمان بسته‌ای که از راه معرفت، عمل سالم و عدالت خارج نشوی!

من نمی‌دانم که آیا تو بیاد داری چگونه، به اینجا آمده‌ای!؟

من نمی‌دانم که آیا تو بیاد داری چگونه، خود را به این جایگاه رسانده‌ای!؟

من نمی‌دانم که آیا تو میدانی چرا مورداحترام دیگران قرار داری!؟

ولی این را نیک می‌دانم که اگر خوب بنگری می‌توانی تصویر گذشته، حال و آینده‌ات را رؤیت کنی و این را نیز نیک می‌دانم، اگر در جایگاه خودت استوار باشی و گرفتار اهریمن نشوی و جز عشق خدمت به همنوعان خودت سودای دیگری در سر نپرورانی به جایگاه بالاتری سوق داده‌خواهی شد که مملو از صلح و آرامش است، در غیر این صورت خود می‌دانی که به‌سرعت، جهان به کامت تلخ خواهد شد.

پس آن کنیم که فرمان عقل است که همانا فرمان خداوند هم، همین است.